Category Archive สืบสวน

สนุกกับเวลา

ครั้งหนึ่ง เพราะเรียนบอกเวลาใช้ AM. / PM. เลยคิดว่าไทยเป็นประเทศเดียวที่มีการนับเวลาแบบหนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง อันนี้เป็นความเข้าใจผิด เพราะว่าประเทศส่วนใหญ่ใช้การนับเวลาแบบนี้เป็นเรื่องปกติ (ทำไมไม่ทำนาฬิกา 24 ชม. มาขายเยอะๆนะ) อีกอย่างก็คือ นอกจากนับ 12, 24 ชั่วโมงแล้วบ้านเรากับลาวยังมีอะไรแปลกๆ ที่ขนาดคนไทยแต่กำเนิดบางคน (ผม) ยังไม่เคยสังเกตคือเรากับลาว มีการนับแบบ 6 ชั่วโมงพวก ตีหนึ่ง ตีสอง นั่นละครับ

ทีนี้มาถึงเรื่องวันที่กันบ้าง เราเขียนวันที่ใช้ วัน เดือน ปี อเมริกาใช้ เดือน วัน ปี ( ทำเอางงประจำ วันที่ของ boss มันวันหรือเดือน ) ส่วนใหญ่ใช้ ปี เดือน วัน (อันนี้ดูผ่านๆ ก็เห็นเลยว่า อันไหนก่อนอันไหนหลัง) เวลาเขียนโปรแกรมใช้ นับเป็นจำนวนหน่วยวินาทีตั้งแต่ปี 1900 ( 13 กุมพาพันธ์ 2554 เที่ยงคืนพอดีคือ 1297576800 อันนี้ใครเห็นแล้วบอกเวลาได้ คุณควรรีบไปสอบชิงทุนอะไรก็ได้ รับรองติดแน่ๆ ) ระบบที่ผมชอบที่สุดคือ ระบบปฏิทินของฝรั่งเศสสมัยปฎิวัติ มีนักวิทยาสาสตร์ คณิตศาสตร์ เข้าร่วมหลายคนเห็นว่าการนับ 1 สัปดาห์มีเจ็ดวัน ตามจำนวนวันที่พระเจ้าสร้างโลก นะมัน คำนวณยาก (อย่าง ทำงานระหว่างเดือน กุมพาพันธ์ ถึงสิงหาคมมันกี่วัน กี่ชั่งโมงกันแน่) เลยแก้ง่ายๆ ออกกฎหมาย

1 ปี มี 10 เดือน
1 เดือน มี 10 วัน (เงินเดือนออก เร็วทันใช้)
1 วัน มี 10 ชั่วโมง
1 ชั่วโมง มี 100 นาที (ถ้าเป็น 10 นาทีจะสวยมาก)
1 นาที มี 100 วินาที

A FRENCH REPUBLICAN ORMOLU PENDULE PORTATIVE SHOWING BOTH DECIMAL AND DUODECIMAL TIME AND STRIKING DECIMAL TIMEdecimal clockคิดง่ายสุดๆ น่าเสียดายที่ยกเลิกไปแล้ว และไม่มีที่ไหนรับไปใช้ต่อ มีอะไรแปลกๆ อีกเยอะลองอ่านดูนะ เวลาของเรามันไม่เท่ากัน

สู้สมศักดิ์ศรี

คนไม่ดูข่าวถามว่าทำไมหงุดหงิดกับที่ไก่อูบอกสู้สมศักดิ์ศรี ประเทศใหญ่ไม่ควรรังแกประเทศเล็ก ก็ถ้าดูข่าวบ้างจะรู้ว่า เขมรใช้ mb21 ส่วนทหารไทยสองสามปีที่ผ่านมาซื้อใหม่ (ของเกรดสอง ของมือ สอง มือสาม ซาก) มาราคาแพงสุดๆ แต่ให้ทหารให้เอาปืนคอไปสู้ ดูกันเอาเองนะครับ ว่าไอ้ที่พวกท่านๆ ที่มุดหัวอยู่กรุงเทพนะมันพูดถูกมัย
ปืน ค. (งานรวมพลฯครั้งที่ 3) อันนี้ของทหารไทยใจกล้า
เขมรมันใช้
ที่มันใช้ยิงโรงเรียน
เหมือนไม้จิ้มฟัน กับปั้งไฟ ของมันยิงได้ 450 กิโลเมตร ของเราแค่ข้ามสระ ต้องไปจ่อไกล้ๆจะเกรงใจอะไรมันนักหนาที่ออกไปรบไม่ใช้คนไทยเหรอ ไม่ใช้เพื่อนร่วมรบ ตายไงก้อช่างที่กะม๊อปแดง ผมเสื้อเหลืองแท้ๆ ยังส่งสารที่โดนยิงกับ m 16 กับ ไอ้แก๊สน้ำตาที่น่าจะเรียกว่าระเบิดหรือห่วงสมบัติ ห่วงบ่อนในเขมรของพ่อมึงระวัง เสื้อเหลือง + เสื้อแดง + ทหารรักชาติ รุมยำเลือกตั้งครั้งที่แล้วผมกะพวก (เด็กตรั่ง + ทุ่งสง ) กาไม่เลือกใคร เพราะพรรคเพื่อแม้วโกง ปชป ก็ล่องลอยด่าเป็นอย่างเดี่ยวครั้งนี้คงได้เห็นบ้านบ้านนายชวนมี ส.ส. พรรคอื่นซะทีถามอีกครั้งให้เอาปืน ค. (เท่ากระกอกข้าวหลาม) ไปสู้กับจรวจเท่าปั้งไฟประกาศสภาวะฉุกเฉิน บอกว่าบอกว่าสู้สมศักดิ์ศรี ประเทศใหญ่ไม่รักแกประเทศเล็กโปรดฟังอีกครั้ง

  1. ปัญญาอ่อนมีปืน แต่เอามีดไปสู้โจร
  2. ห่วงบ่อนพ่อมึงที่ชายแดน
  3. ลูกปืนแพงกว่าค่าทำศพทหาร
  4. ซื่อเครื่องบินรบ รถถัง หมดอายุมาจอด % มันดี
  5. มีกูก็ใช้ไม่เป็น
  6. ยกให้มันไปละ ทั้งอำเภอ รบแหกตาเฉยๆ
  7. ยิงเป็นแต่กับประชาชน มันสู้ไม่เป็นตกลง เพราะอะไรเอย

ปริศนาสวนลับ

เรื่องนี้เป็นนวนิยายสืบสวนที่มีเอกลักษณ์ของตนเองในหลายด้าน ตั้งแต่การผูกเรื่องเป็นการตามหาครอบครัวของเด็กสี่ขวบที่ถูกทิ้งไว้ที่ท่าเรือคนเดียว พ่อแม่เด็กหายไปไหน ถ้าจะทิ้งเด็กทำไม่ต้องลงทุนให้เด็กนั่งเรื่อโดยสารจากอังกฤษ พร้อมเสื้อผ้าราคาแพง กระเป๋าหนึ่งใบ และหนังสือนิทานหนึ่งเล่ม การเลือกถ้อยคำบรรยายที่สละสลวย การสร้างบรรยากาศอึมครึมสลับกับโลกที่สดใสจนบางครั้งคิดว่าเป็นหนังสือนิยายตาหวาน

แต่ไม่ใช่ความกลัวสองผัวเมียครอบครัวสวินเดลล์ที่ทำให้เอไลชาตัดสินใจ ไม่ใช่แม้กระทั่งเสียงของแม่ที่ดังก้องอยู่ในความทรงจำของเธอ ขอให้เธอสัญญาว่าจะขายเข็มกลัดก็ต่อเมื่อชายชั่วคนนั้นมาคุกคามเท่านั้น
หากเป็นความกลัวของเธอเองว่าอนาคตอาจเลวร้ายยิ่งกว่าอดีต ว่าอาจมีวันใดวันหนึ่งที่เข็มกลัดกลายเป็นกุญแจสำคัญอย่างเดียวในการเอาชีวิตรอดของเธอ ซุ่มซ่อนอยู่ในเดือนปีอันหม่นมัวที่ยังมามาถึง
เธอกลับหลังโดยไม่ย่างเท้าไปในบ้านคุณพิกนิก และรีบร้อนกลับไปยังร้านขายขวดและของเก่า เข็มกลัดเผาไหม้เป็นรูแห่งความรู้สึกผิดในกระเป๋าเธอ และเธอก็บอกตัวเองว่าแซมมี่ก็เข้าใจ ว่าเขาก็รู้เช่นเดียวกับเธอถึงมูลค่าชีวิตในคุ้งน้ำที่พวกเขาอาศัย
จากนั่นเธอก็พับเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเขาอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ ห่อมันด้วยผืนผ้าแห่งอารมณ์ความรู้สึกหลายชั้น ทั้งความปิติ ความรักและความผูกมัด ซึ่งเธอไม่ต้องการอีกต่อไปและเก็บทั้งหมดอีกต้อไปและเก็บทั้งหมดลั่นดาลไว้ลึกล้ำในใจเธอ เธอรู้สึกว่าการไร้ซึ่งความทรงจำและความรู้สึกเช่นนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะการตายของแซมมี่ทำให้ชีวิตของอีไลซาเหลือแค่ครึ่งเดียว เหมือนห้องที่ปราศจากแสงเทียน จิตวิญญาณของเธอเหน็บหนาว มืดมน และว่างเปล่า

เรื่องราวถ่ายทอดผ่านชีวิตของผู้หญิงสามรุ่น และตัวละครที่มีมิติ แต่ละคนมีแรงขับการกระทำของตนในการกระทำต่างๆ ผลักดันตนเองไปสู่จุดทีหวัง ผลักไสคนอื่นๆ ไปโดยเจตนาหรือความหลง
เหมาะกับผู้ชื่นชอบนวนิยายสืบสวนแนวจิตวิทยาหรือรักในหนังสือที่ใช้ภาษาสละสลวย
ผู้แต่ง เคต มอร์ตัน (kate morton)
แปลโดย ศศมากา